Udai (2009 – 2010)

Hier ben ik dan, Udai, een zwarte reu van 7 weken. Mijn moeder is Doris (zwarte labrador) en mijn vader is Lee (golden retriever).

Udai betekent “morgenstond” in het Arabisch, stoer he!!!

Het fokgastgezin waar ik geboren heb heeft in mijn “nest periode” veel foto’s gemaakt zodat mijn nieuwe baasjes mij al goed konden volgen.

Udai 9 weken oud

25 mei

Morgen ben ik alweer 9 wkn oud, wat gaat dat snel zeg. Toen ik 7 wkn oud was ging ik bij mijn broertjes en zusjes en natuurlijk bij mijn mama weg en kwam ik hier bij mijn nieuwe baasjes. Het was een hele verandering waar ik wel een beetje aan moest wennen.

Gelukkig waren hier ook kinderen want dat geknuffel van Anouk wilde ik niet missen hoor. De 1e nacht mocht ik lekker op de slaapkamer in mijn mand, er stond wel een hekje om maar dat was niet erg. Ik sliep als een roosje en werd pas smorgens wakker. Na 2 nachtjes op de slaapkamer mocht ik al beneden slapen in mijn bench.

Het gaat erg goed, ik hoef er pas uit als ik iemand in de kamer hoor of zie. Plassen en poepen doe ik netjes in de goot, natuurlijk ook wel eens op de stoep en in de tuin maar zijn mijn baasjes erg blij mee. De dweil staat nog werkeloos toe te kijken.

Spelen vind ik echt heel erg leuk en ik weet soms ook van gekkigheid niet wat ik moet pakken. Als ze mijn flosje weggooien ga ik hem snel halen en breng hem netjes terug. Botjes vind ik nog niet zo interessant, net als mijn eten overigens, ik was een paar dagen niet zo lekker en moest ook wat overgeven. Waarschijnlijk kwam het omdat ik TE weinig gegeten had. Na overleg met de grote baas (KNGF) kreeg ik een beetje blik voer door mijn brokken en na een paar maaltijden knapte ik al snel weer op. Ik was weer een levendige pup.

Wandelen ga ik nu ook leuk vinden, vorige week (toen ik nog klein was) wilde ik na mijn plasje en poepje meteen naar huis maar nu wil ik nog even lekker rennen het liefst los in het park.

We zijn bij de eendjes en de paardjes geweest die vind ik wel heel erg leuk maar als ik er naar toe ren gaan ze snel weg, flauw hoor!

In de supermarkt kijk ik mijn ogen uit, er gebeurd zoveel om me heen dat ik soms wel een beetje moet piepen. De mensen kijken dan een beetje raar want ze verwachten niet zo’n knappe pup als ik in een boodschappenkrat in de winkel. Als het te lang duurt ga ik lekker liggen.

Ik ben ik Kralingen geweest, dat was best ver in de auto, mijn baasjes gaan daar vaker heen daar gaan ze wandelen met collega KNGF pups en hun baasjes. Ik mocht nog niet zover wandelen maar ik vond het vanaf de arm ook geweldig leuk.

Mijn mama Doris was er ook en natuurlijk Anouk die zoveel met mijn geknuffeld heeft toen ik een baby was.

Ik weeg nu iets meer als 6 kilo en ik eet nu 4x 50 gram per dag, dat is nog niet zoveel maar dat komt goed zegt het vrouwtje.

Udai 15 weken

6 juli 2009

Wat vliegt de tijd, 15 wkn is Udai alweer. Het gaat nog steeds erg goed, Udai zit lekker in zijn vel, dat merken we aan alles. In huis is hij erg rustig maar als we willen spelen weet hij van geen ophouden. Apporteren is een grote hobby van hem en hij blijft alles netjes terug brengen. Ook weet hij nu als hij op de rand van de trampoline gaat zitten dat hij gewoon kan blijven zitten als de kinderen springen!!

Vorige week heeft hij een potje met een oude bloembol gevonden, toen hij daarvan gegeten had is hij 1 avond heel erg ziek geweest. Heel de avond overgeven en maar piepen, hij kroop helemaal weg zo ongelukkig voelde hij zich. Gelukkig was het vanaf een uur of 2 rustig en heeft hij daarna nog een paar uur geslapen. Al zijn entingen heeft hij nu gehad, zelfs die voor het buitenland dus laat de vakantie maar komen!

Vandaag was zijn 2e thuisbezoek, Petra was erg tevreden, hij heeft een rondje gelopen in de buurt en deed dat heel statig en parmantig. Wel moest Udai er maar voor zorgen dat wij wisten dat we een pup in huis hadden en af en toe lekker wat kattekwaad uithalen, zodat hij het ons niet te makkelijk maakte.

Hij mag alweer wat meer eten en dat vind hij niet erg, Udai weegt nu 12.9 kilo en heeft de bouw van een golden zegt Petra, de oren van Dombo, de staart van een ratje! Maar o wat is het een lekkerding.

We blijven lekker genieten van hem, zeker nu de warmte weer even weg is want dat vond hij niet zo fijn. Wandelen deden we alleen smorgens en savonds overdag alleen even naar de goot en weer terug. Zijn dekje heeft hij al gehad zodat we daar vast binnen mee kunnen oefenen. Ja ja kleine pupjes worden groot.

We zijn echt super trots op ons “Dayke”!

Udai 5 maanden

25 augustus

Je gaat een hummeltje halen van 7 wkn en voor je het weet heb je al een reus van 19.5 kilo en 5 maanden. Udai gaat nog steeds als een speer, het is een feest om hem in huis te hebben.

Hij is erg rustig maar ook lekker wild op zijn tijd. Het vooraan lopen gaat goed en ook als hij los loopt komt hij super goed terug zelfs als hij met andere honden aan het spelen is. Hij is wel heel erg afwachtend en zal nooit zomaar op iets of iemand afstormen. Ook is hij wat onzeker, in de zin van dat hij bang is om iets fout te doen, hij zoekt bevestiging bij ons. Hij wil het zo perfect doen.

Het voorlopige laatste thuis bezoek (vanaf nu worden het stadsbezoeken) ging ook erg goed. Een rondje door de supermarkt, een stukje vooraan lopen, commando’s en iedereen is weer dik tevreden. Ook met alleen blijven heeft Udai geen problemen, ook als hij gewoon in de mand ligt is er niets aan de hand.

We gaan weer naar Kralingen voor een “reünie” met de “oude” groep. “oude” baasjes met nieuwe honden. Ibby, Oswin, Guinness en Kitty nu met Sil ipv een hond en natuurlijk Udai. Oswin de grote herdershond vondh ij maar eng, hij kroop er voor weg onder de struiken, later was hij er wat aan gewend en vond hij het toch wel interessant. Na de “wandeling” (wandelen is het bijna niet omdat het zo’n groot bos is, de honden spelen en rennen en wij lopen langzaam richting het restaurant! Daarna zijn we nog lekker bij Guinness thuis geweest en dat was helemaal het einde natuurlijk. De vacht van Guinness wordt flink uitgedund want de plukken haar vliegen in het rond tijdens het spelen.

Udai gaat naar de Ardennen, heerlijk op de camping, de worm waar hij aan vast hoort te liggen blijft doelloos liggen want Udai blijft braaf bij de caravan liggen.

’s Nachts slaapt hij in een open bench, af en toe komt hij ons een lik geven maar daarna gaat hij lekker terug liggen. De vakantie week was ook de week van de nieuwe tanden, de een na de ander ging eruit, we hebben er 2 terug gevonden. De nieuwe tanden zijn zo mooi groot super om te zien als hij zijn bek open doet. Op de terugweg gaan we nog een dagje naar de watervallen van Coo en plopsaland. Maar waar we ook heen gingen en hoelang het ook duurde Udai vind alles prima, rumoerige kinderen, herrie makende treinen, of naast een kartbaan niets haalt Udai uit zijn doen.

 

 

Udai 6.5 maand

5 oktober 2009

Het is alweer even geleden dat we iets hebben laten horen over Udai. 6.5 maand is hij alweer. Het feestje om hem in huis te hebben houdt voorlopig nog niet op. Zijn commando’s gaan erg goed en dat wat hij moet doen doet hij prima, hij oogt af en toe wat onzeker, dit komt voort uit het feit dat hij alles perfect wil doen en dus ook graag een bevestiging wil als hij iets doet.

Na de vakantie zijn we weer volop gaan oefenen, mee naar de supermarkt, mee naar de stad, veel lopen en natuurlijk blijven daar ook altijd het oefenen van de commando’s. Hij vind alles leuk en zodra we zijn dekje pakken en hij weet dat hij mee mag is hij dol van enthousiasme.

Het binnengaan van winkels is soms wat spannend maar als we eenmaal binnen zijn gaat het prima, ook het mooi af blijven liggen als het vrouwtje bijv de groente even afweegt is geen probleem. Over verschillende ondergronden heen lopen vind hij totaal niet erg een klein trapje van 3 treden was nog even wat eng maar met wat voertjes ging dat ook goed.

Loslopen gaat prima, Udai is erg afwachtend naar soortgenoten en kijkt dus graag de kat uit de boom. Vaak nog vind hij de baasjes die erbij horen nog net iets leuker als de honden zelf. Het fluitje zit ingebakken, zelfs als hij met andere honden aan het spelen is komt hij als een speer terug als we hem fluiten.

Slapen doet hij lekker in zijn mand in de kamer en ook als wij even weggaan gaan blijft hij braaf in zijn mandje liggen. De bench is nu echt te klein maar toch vind hij het af en toe lekker om in weg te kruipen en dus laten we hem nog maar even staan.

Robert doet het stadsbezoek omdat ik wat aan het sukkelen ben met mijn gezondheid. Ze hebben een  grote ronde gedaan en omdat Udai soms wat onzeker is hebben we besloten om de trein even als laatste te doen, Eindhoven is een oud station en heeft dan ook een lastige instap vanaf en het perron op het moment dat ze daar waren kwam en een intercity (nieuw model) Bernou besloot om het toch te proberen met Udai zeker nadat hij net bij het busstation goed de bus in ging. Dus op naar de intercity, dit ging erg goed wel merkte ze op dat Udai graag van te voren even wil kijken wat hij moet doen maar dat is natuurlijk geen probleem. Omdat de intercity zo goed ging wilde ze  toch even kijken hoe een “normale” trein zou gaan, het was hier ook even aftasten en hij ging daarna hup met een sprongetje in en uit de trein. Super stoer hoor!!

Op het perron en in de winkel de  “zit” en “af” gedaan wat natuurlijk een peulenschil was voor Udai. Het rondje “vooraan” lopen in de drukke stad ging netjes, Udai heeft een mooie loop en laat zich ondanks zijn onzekerheid niet belemmeren en doet braaf wat er van hem verwacht wordt.

We gaan nu op zoek waar we het potje “stoer” aan kunnen schaffen want iets stoerder mag hij best worden.

Het was een drukte de laatste dagen, eerst een weekend naar het strand geweest en nu het stadsbezoek. Dat wordt flink bijslapen vandaag.

Udai weegt nu 23 kilo en krijgt 3x daags 110 gram brokjes.

Udai en Harley

26 oktober 2009

Sinds een week is ons gezin uitgebreid met Harley, Harley is een kater van  4 jaar oud en zat al enige tijd in het asiel. De laatste weken hadden we het al enkele keren over het hebben van een poes in huis. 1 voor de muizen en 2 omdat het ons best gezellig lijkt en 3 omdat wij van school (KNGF) het bericht kregen dat onze honden nog best op katten reageren. Dus de stoute schoenen naar getrokken en naar het asiel, toen we in het katten verblijf kwamen zagen we al direct dat Harley contact zocht met de mensen.  Hij kwam direct kopjes geven, we waren eigenlijk meteen verkocht. Een week later hebben we hem opgehaald. Om Udai en Harley rustig aan elkaar te laten wennen hebben we Harley boven vrij gelaten. Udai had wel door dat er iets aan de hand was maar reageerde heel rustig. Enkele dagen later geven we Udai een botje en laten we Harley in de kamer dit gaat erg goed, ze zoeken elkaar wel op natuurlijk maar Udai reageert heel rustig.

Udai weegt nu 25 kilo en krijgt 2x p dag 115 gr brokken.

Udai 8.5 maand

14 december 2009

Het wordt al echt een grote stoere vent, hij is erg leergierig en begrijpt heel snel wat er van hem verwacht wordt, Udai is erg sociaal.

De onzekerheid is nog steeds wel aanwezig maar als hij vooraf even de boel onderzoekt  is dat snel over. Af en toe lijkt het op faalangst , Udai is en blijft een echte perfectionist.

Met 8 maanden is Udai toch een beetje gaan puberen, tenminste daar leek het op, maar dat was gelukkig van korte duur, Castreren is dan ook nog niet aan de orde.

Zijn 2e stadsbezoek ging erg goed, treinen en bussen daar draait hij zijn poot niet voor om. Nu mag hij ook trappen gaan lopen en dat is weer een nieuwe stap, na een paar keer oefenen heeft hij ook dat onder de knie.

In het bos gaat Udai uit zijn dak lekker rennen over de hei en over de zandvlaktes,  hij houd goed contact met ons en gaat nooit te ver weg, 1x roepen of fluiten en hij staat al bij je.

In huis is hij erg rustig, als er voor hem bekende mensen op bezoek komen worden die erg enthousiast begroet.

De kat Harley vind hij niet altijd even leuk, hij wil zo graag spelen maar dat wil de kat niet, ze accepteren elkaar wel en dat maakt het wel zo prettig.

Het is weer tijd voor de kerstkaart en dus traditie getrouw moet de pup die we in huis hebben model staan voor op de kerstkaart. O wat was hij blij lekker naar het bos, lekker rennen, helaas moest er tussendoor wel geposeerd worden voor het vrouwtje wat niet helemaal lukte dus hij was het al snel beu. Gelukkig lag het niet aan mij en kreeg ik trouw elke keer mijn brokje. Het eindresultaat mag dan ook weer gezien worden!!!

Wat vliegt de tijd

28 maart 2010

Hij is alweer 1 jaar geworden, van pup van ongeveer 5 kilo is hij uitgegroeid tot een mooie reu van 28.5 kilo. Zijn vacht is mooi diep zwart en hij glanst prachtig, hij staat mooi hoog op zijn poten en heeft een heerlijk vragende onschuldige kop.

Udai is weer heel anders als de vorige honden, hij heeft een heel ander karakter, andere ideeën, andere gewoontes en ook qua uiterlijk is er veel verschil. Hij blijft voorlopig nog even hier omdat het op school erg druk is. We mogen dus nog lekker genieten.

Hij loopt goed, hij luistert goed, hij is rustig, in het bos of park lekker uitgelaten, heeft of kent (nog) geen angsten, doet alles wat je hem vraagt, zelfs als hij het zelf niet zo leuk vind doet hij het toch voor je, is (bijna) nooit ziek, KORTOM ECHT EEN KANJER!

Als we toch nog iets zouden moeten oefenen is het het trappenlopen, hij wil nog steeds iets Te snel naar boven, dus er toch nog niets te doen buiten het genieten om.

Om toch weer een nieuwe uitdaging te hebben mogen we met hem gaan fietsen.

Volgende weekend kan hij zich weer lekker uit leven op het strand, dus hopen dat het weer een beetje mee werkt dan zit het weer helemaal goed.

 

 

Nestreunie en medische keuring

Met het ouder worden is het ook weer tijd voor de nestreünie, traditie getrouw worden we verwacht bij het vliegveld in Hilversum. Het was er weer een gezellige drukte mama Doris en papa Lee waren er ook en bijna het hele U-nest was compleet. Allereerst koffie en appeltaart en een welkoms woordje, nieuwe nestje die verwacht worden en de (te verwachte) terugkom dag. Dan eindelijk op naar buiten, de anders zo rustige en afwachtende Udai ging er als een speer vandoor met zijn zusje, het leek wel of hij zich de leider van de roedel voelde. Als we hem terug riepen kwam hij ook direct, dat was toch wel erg fijn. Hij heeft zich vreselijk goed vermaakt en wij hebben bijgekletst met andere baasjes en bazinnetjes.

Een week later werden we in Utrecht verwacht voor zijn medische keuring, zijn ogen, zijn heupen, zijn bloed en zijn ellebogen werden goed gecontroleerd. Gelukkig verliep alles vlotjes en konden we weer op tijd richting huis vertrekken en wachten op de uitslagen, wat allemaal prima in orde bleek te zijn!

Eindbezoek

18 mei

Na alle drukte van de reunie en de medische keurig was het nu tijd voor je eindloopje! Bijna hetzelfde als een stadsbezoek alleen neemt de consulente de riem over van het vrouwtje en loop ik alleen met de consulente mijn rondje door de stad. Nu ging het even anders, vrouwtje zat op de bank met een verdraaide dikke knie en dus kwam Petra Udai thuis ophalen. Wat geweldig dat dit zo geregeld kon worden.

Petra was erg tevreden, de bus, de trein, zijn looptempo, de lift, de zit en de af, het negeren van soortgenoten of etenswaren alles ging goed.

Udai is met vlag en wimpel geslaagd

De terug kom dag is nog onduidelijk omdat het erg druk is op school.

Terug naar school

Je wordt terug op school verwacht op 2 augustus, dit komt mooi uit omdat wij 9 augustus de sleutel krijgen van ons nieuwe huis en we dus onze handen even vrij hebben. Helaas gaat het met de knie van het vrouwtje niet zo goed en is school druk in de weer geweest om eerder een plekje voor Udai vrij te maken. Dat is gelukt, je wordt nu al op 22 juni verwacht!!!  Dat is wel heel erg snel.

Gelukkig weten we dat je er aan toe bent en dat maakt veel goed, je bent klaar voor de nieuwe uitdaging.

De laatste wandeling, de laatste knuffels, de laatste foto’s enz enz, pff het valt toch niet mee………. Wennen zal het nooit, maar we weten waarvoor we het doen.

De dag voordat hij weggaat lijkt hij toch al iets in de gate te hebben en hij laat me geen seconde met rust, overal waar ik ben is hij ook. De volgende dag al vroeg op, gelukkig is het op een dinsdag en is het nu een stuk rustiger op de weg. De mand, de etensbakken, de riemen alles gaat in de auto want voorlopig komt er even geen nieuwe pup. Al met al zijn we toch weer 2.5 uur onderweg en komen we precies om half 11 op school aan.

De materialen worden op de kar gezet en de laatste foto wordt genomen. Binnen krijgen we koffie en ons aandenken. Waarnaar we het niet meer uit kunnen stellen, het veld roept…….. er komen vandaag veel honden terug en de groep wordt in 3 verdeeld.

Udai komt bij trainster Eva die meteen kennis met hem maakt, we lopen over het beroemde pad naar buiten nog even een laatste knuffel en dan het hek door naar het losloopveld.

De riem gaat los……..en als een speer rent hij op de andere honden af, we blijven heel even kijken en lopen dan naar het hek, hoe fijn hij ook aan het spelen is , zo snel staat hij bij ons bij het hek om met ons mee te gaan. Gelukkig reageert hij direct als ze hem terug roepen en kunnen wij door naar de kennel om te kijken wat hij gaat doen

 

 

 

 

Lieve Udai

Wat een schat van een hond ben jij, we hebben echt een top jaar met je gehad. Vanaf de 1e dag hebben we van je genoten, zo lief, zo makkelijk, zo leergierig. Je pakte alles goed op en alles wat nieuw voor je was nam je goed in je koppie op. Soms je wel bekende onzekerheid maar gelukkig vertrouwde je op ons en als wij je dan vertelde dat je het goed deed of dat je het kon dan deed je het ook. In huis was je erg rustig en zelfs toen er ineens een poes in huis kwam vond je dat prima. Buiten kon je behoorlijk uit je dak gaan en vooral op het strand wist je soms van gekkigheid niet wat je moest doen. Het laatste nieuws van school is is dat je het goed doet, je bent erg enthousiast naar andere honden waardoor het even lastig was om een geschikt kennelmaatje te vinden die daar mee om kon gaan. Het tuig vind je nog maar niets, dus daar moet aan gewerkt worden, omdat je bij ons het dekje nooit erg vond komt dat ook vast wel goed.

We blijven geloven in je en wat er in de toekomst ook voor je is weggelegd het komt helemaal goed.

Jou toekomstige baas zal ontzettend blij met je zijn en hij/zij krijgt er een maatje bij.

Dag lieve Udai, we zullen je missen